در ادامه ی بحث شاخصهای ارزیابی عملکرد در شرکتهای پخش و توزیع، امروز بخش پنجم از این شاخصها را با هم بررسی میکنیم.
ناوگان توزیع، یکی از مواردی است که معمولاً در شرکتهای پخش، مشکلات زیادی را ایجاد میکند
چه ناوگان توزیع متعلق به خود شرکت باشد یا اینکه ناوگان به صورت اجاره ای باشد، استفاده بهینه از آن میتواند برای شرکت بسیار مهم باشد
به همین دلیل، نیاز به شاخصی وجود دارد تا بتوان استفاده ی درست از این آیتم را کنترل کرد
این شاخص را به عنوان “نسبت به کار گیری ناوگان” در ادامه توضیح خواهم داد
هدف اصلی محاسبه ی این شاخص این است که بفهمیم آیا شعبه ما کمبود ناوگان دارد یا ناوگان مازاد بر نیاز خود دارد؟
و اینکه هزینه هایی که بابت اجاره ی خودرو در شعبه می پردازیم، تا چه حد مبنای درستی دارد؟
این شاخص به این صورت محاسبه می شود:
نسبت به کار گیری ناوگان : وزن یا تعداد کارتن حمل شده کل تقسیم بر ظرفیت استاندارد هر خودرو ضربدر ۱۰۰
ظرفیت استاندارد خودرو در صنایع مختلف فرق میکند
بعنوان مثال در صنایع لبنی، ظرفیت استاندارد یک ایسوزوی ۳٫۵ تن، نهایتاً ۱۸۰۰ کیلوگرم است
به دلیل چیدمان محصول، نوع قرار گیری محصول و ….
اما همین ایسوزو در صنعت کره، میتواند تا ۲۵۰۰ کیلوگرم محصول را بعنوان ظرفیت استاندارد داشته باشد
نکته ای که در این شاخص باید مورد توجه قرار گیرد این است که زمانهای پِرت از دیتا خارج شود.
این زمانها کدام هستند؟
فرض کنید که شعبه ی کرمان ، هفته ای یک بار یک خودروی خود را به زاهدان می فرستد
این خودرو در هر بار تحویل کالا، دو روز زمان نیاز دارد
بنابراین محاسبه ی شاخص برای این خودرو، می باید بر اساس روز های کاری ای که در آن خودرو محصول وجود دارد انجام شود و زمانی که خودرو بدون محصول و در راه رسیدن به مقصد است باید از محاسبات کسر شود.
